Պատերազմ և խաղաղություն Սեպտեմբերի 27- էր , լուրեր լսեցինք ` կրակոցների ու մարտերի սկիզբն էր : Աշխուժ ու անհոգ քաղաքը միանգամից այլայլվեց : Սկզբում ծանոթի ծանոթ , բարեկամի բարեկամ մինչև հայր , եղբայր ... լուրերն արագ տարածվում ու կոտրում էին հույսն ու հավատը ` հավատը , որ կհաղթենք : Կորուստներն աննկարագրելի շատ ու խոցելի են ... Գիտակցել , որ այլևս սիրելիներին ու հարազատներին գրկել չես կարող ... Անդառնալի ցավ էր որը երբեք չի սպիանա , որի հետ երբեք չենք համակերպվի : Պատերազմը տևեց 44 օր , 44 օր շնչներս պահած սքի մեջ ապրել ու սպասել ենք : Երկու շաբաթ է ինչ ամեն ինչ ավարտված է : Սակայն կյանքը նույն հունով շարունակելն անհնար է թվում : Քաղաքն այդպես էլ չհանդարտվեց ու չհարգեց բազմաքանակ հայրենիք պաշտպանող զոհվածներին : Սկսվեց անիմաստ ու հիմար աթոռակռ